Ο Παράδεισος έχει χιλιάδες σκαλοπάτια
και δεν μπαίνει κανείς στα χρυσά του τα παλάτια
σε πηγαίνω εγώ όταν τις νύχτες μ’ αγκαλιάζεις
κι όλο γκρινιάζεις, και μου φωνάζεις
ξεσπάς σε μένα, απωθημένα
και υπερβάλλεις, και με προσβάλλεις.
Συγγνώμη
Εμένα τι με θες, αν είν’ όπως τα λες
αγάπη μου οι πόρτες ανοιχτές
εμένα τι με θες, τι μ’ έχεις και με καις
μωρό μου θα σου φύγω και θα κλαις.
Εμένα τι με θες, αν είν’ όπως τα λες
αγάπη μου οι πόρτες ανοιχτές
εμένα τι με θες, τι μ’ έχεις και με καις
μωρό μου θα σου φύγω και θα κλαις.
Αααααααααααχ
Ο Παράδεισος είναι μακριά και κλειδωμένος
και για όλους σχεδόν είναι απαγορευμένος
σου τον φέρνω εγώ στο κορμί σου να φωλιάζει
κι όλο γκρινιάζεις, και μου φωνάζεις
ξεσπάς σε μένα, απωθημένα
και υπερβάλλεις, και με προσβάλλεις.
Συγγνώμη
Εμένα τι με θες, αν είν’ όπως τα λες
αγάπη μου οι πόρτες ανοιχτές
εμένα τι με θες, τι μ’ έχεις και με καις
μωρό μου θα σου φύγω και θα κλαις.
Εμένα τι με θες, αν είν’ όπως τα λες
αγάπη μου οι πόρτες ανοιχτές
εμένα τι με θες, τι μ’ έχεις και με καις
μωρό μου θα σου φύγω και θα κλαις.
Συγγνώμη, συγγνώμη
Εμένα τι με θες, αν είν’ όπως τα λες
αγάπη μου οι πόρτες ανοιχτές
εμένα τι με θες, τι μ’ έχεις και με καις
μωρό μου θα σου φύγω και θα κλαις.
Εμένα τι με θες, αν είν’ όπως τα λες
αγάπη μου οι πόρτες ανοιχτές
εμένα τι με θες, τι μ’ έχεις και με καις
μωρό μου θα σου φύγω και θα κλαις.