Περπατάω ζαλισμένη στη βροχή
γλιστράει ο δρόμος
λες και σταμάτησε ο χρόνος
περπατάω σε μια πόλη σκοτεινή
που με τρομάζει
στο πουθενά πάλι με βγάζει
Γύρω μου φώτα και φασαρία
και στο μυαλό μου ενοχές
που σε αφήνω να με σκοτώνεις
και μ’ ένα αντίο να με καις
γύρω μου φώτα και φασαρία
και φωτεινές επιγραφές
και ένας άγνωστος που με ρωτάει
τι έχεις κορίτσι μου και κλαις
και τώρα τι του λες
Περπατάω στα τυφλά και προχωράω
όμως δεν έχω που να πάω
παραδίνομαι στη μοίρα μου
ξανά λάθη μετράω
και όμως ακόμα σ’ αγαπάω
Γύρω μου φώτα και φασαρία
και στο μυαλό μου ενοχές
που σε αφήνω να με σκοτώνεις
και μ’ ένα αντίο να με καις
γύρω μου φώτα και φασαρία
και φωτεινές επιγραφές
και ένας άγνωστος που με ρωτάει
τι έχεις κορίτσι μου και κλαις
και τώρα τι του λες