Είσαι καθρέφτης για να δω
αυτόν τον κόσμο τον εδώ
και βγαίνω απ’ το χρόνο
δώσ’ μου το σώμα σου καυτό
και γίνε κρίκος να πιαστώ
ανάσα κι οξυγόνο
Όταν σε γνώρισα
γύρισα, χόρεψα
γυμνή και μόνη μου
μες στους καπνούς
όταν μ’ αγκάλιασες
με πήραν θάλασσες
χτυπά η φλέβα μου
και την ακούς...
Είναι οι νύχτες μου φωλιές
και οι αυγές μας πινελιές
στ’ απέραντο γαλάζιο
όταν με παίρνεις πάω αλλού
χάνω τους δρόμους του μυαλού
κι από χαρά φωνάζω...