Δυο κόσμους έχω μέσα μου
που με πονούν και τους πονώ,
δυο κόσμους μοιρασμένους.
Τον έναν κρύβω στην καρδιά
γιατί τον άλλον φανερά
τον έχω για τους ξένους.
Ο κόσμος που εγώ τον ζω
είν’ η ζωή μου και το φως
κι άνθρωπος δεν τον ξέρει.
Κι αυτόν που κρύβω στους πολλούς
είν’ ένας κόσμος για τρελούς
που αρέσει και συμφέρει.
Δυο κόσμους έχτισα πικρούς
να ζω στους άσωτους καιρούς
σα δίδυμη χαρά μου.
Κοινός ο ένας, γενικώς,
κι ο άλλος να `ναι μυστικός
που κρύβει τα όνειρά μου.