Μέσα μου κρύβω θάλασσα κι ουρανό
τα κύματα με φέρνουνε πάντα εδώ
εδώ που φυλακίζουνε
όσους κρυφά ποτίζουνε τον καιρό
με αίμα και με όνειρα
πετάν του νου τα απόνερα στο κενό.
Και στο κελί τους είναι η φωνή τους σαν κραυγή
που όλο κλωτσάει και τραγουδάει θέλει να βγει
τραγούδι νέο τραγούδι ωραίο απ’ την αρχή
να μπουσουλήσει, να περπατήσει, να αμυνθεί.
Μέσα μου κρύβω θάλασσα κι ουρανό
τα σύννεφα με φέρνουνε πάντα εδώ
εδώ που φυλακίζονται
καρδιές που αγωνίζονται να χτυπούν
σε έναν ρυθμό αδιάκοπο
σε σώμα παλιό κατάκοπο και νικούν.