Κι απόψε σε απόγνωση,
σαν να 'μαι σ’ απομόνωση,
πικρό παράπονο η βραδιά,
θολώνει νους, σπάζει η καρδιά,
πικρό παράπονο η βραδιά,
θολώνει νους, σπάζει η καρδιά.
Αναρωτιέμαι κι απορώ,
δακρύζω και μελαγχολώ,
η άρνησή σου μαχαιριά
κι εγώ, αντίσταση καμιά,
η άρνησή σου μαχαιριά
κι εγώ, αντίσταση καμιά.
Μου άνοιξες πληγή βαθειά
που η θύμησή σου την πονά,
με πνίγουνε χίλια "γατί",
να κάνω πια, δεν ξέρω τι,
με πνίγουνε χίλια "γατί",
να κάνω πια, δεν ξέρω τι.