Κάτω βαθιά στα υπόγεια πώς να περνούν οι νύχτες
τα βραδινά πατήματα των άστεγων, των καταφρονημένων
Τ’ άστρα που κατεβαίνουνε μες απ’ τα μάτια σου κοιτούνε
τα ταξιδιάρικα πουλιά μια άλλη φωλιά θα βρούνε
Θα τριγυρνώ σαν μια σκιά και θα ρωτώ σαν ξένος
μην είδατε που είναι η ζωή μην ξέρετε το δρόμο
Μέσα στο όνειρο θα ’ρθώ στον ύπνο σας βαθιά θα σκάψω
να βρω τις σκέψεις που ριζώσαν και μ ’ένα σπίρτο θα τις κάψω
θα ’ρθω αργά μεσάνυχτα όταν κοιμάστε όλοι
κραυγή θα βγάλω δυνατή για να ξυπνήσει η πόλη
Είναι οι ματιές που σε κοιτούν είναι η ανάσα που τελειώνει
μα ένας αγέρας σαν τρελός σ ’αναζητά, σε ξεσηκώνει