Το πρώτο, της αγάπης μας, χαμόγελο,
το φύλαξα σαν μια φωτογραφία,
στη μνήμη μου το φέρνω και ματώνομαι
και λιώνω από μια μαύρη ευτυχία.
Γιατί δε μου γελάς, γιατί,
η αγάπη σου ήταν σαν γιορτή.
Πώς να ξεχάσω εκείνο το χαμόγελο,
με ζέσταινε σαν ήλιος το Δεκέμβρη,
βροχή ήταν μέσα στο κατακαλόκαιρο
και ίσκιος δροσερός το μεσημέρι.
Γιατί δε μου γελάς, γιατί,
η αγάπη σου ήταν σαν γιορτή.