Σε είδα, σε συνάντησα στην άκρη του γιαλού
την πρώτη μέρα του καλοκαιριού
το βλέμμα σου μακριά, στο τέλος της γραμμής
εκεί που ενώνονταν ο ουρανός κι η γη
το βλέμμα σου μακριά, στο τέλος της γραμμής
εκεί που ενώνονταν ο ουρανός κι η γη
Σου άγγιξα τον ώμο, σου μίλησα σιγά
εγώ είμαι εκείνη που ήξερα καλά
πως είμαστε μικροί, πολύ μικροί για να ξεχνάμε
τις μέρες που μας φεύγουν και περνάνε
πως είμαστε μικροί, πολύ μικροί για να ξεχνάμε
τις μέρες που μας φεύγουν και περνάνε
Τα δώρα της ζωής, αναλαμπές χαράς
κι αυτές πολύ μικρές να τις πετάς
παλιές φωτογραφίες, κρυμμένες, φανερές
τις βλέπαμε μαζί πολλές φορές
παλιές φωτογραφίες, κρυμμένες, φανερές
τις βλέπαμε μαζί πολλές φορές
Ήταν σαν να μη μ’ άκουσες, δεν έβγαλες μιλιά
εγώ είμαι εκείνη που ήξερα καλά
το βλέμμα σου μακριά, στο τέλος της γραμμής
εκεί που ενώνονταν ο ουρανός κι η γη
το βλέμμα σου μακριά, στο τέλος της γραμμής
εκεί που ενώνονταν ο ουρανός κι η γη