Σε καταραμένες στράτες μ’ έριξε η απελπισιά,
σκαλοπάτι σκαλοπάτι έχω πέσει χαμηλά
μα δε βρέθηκε κανένας στη μεγάλη συμφορά,
μεγάλη συμφορά.
Με άφησες να λιώνω στου χωρισμού τον πόνο.
Τριγυρνώ σαν νυχτερίδα με το βήμα μου βαρύ
σκαλοπάτι σκαλοπάτι αργοσβήνω απ’ τη ζωή
έδειξες αδιαφορία, τι κατάρα θα σε βρει,
τι κατάρα θα σε βρει.
Με άφησες να λιώνω στου χωρισμού τον πόνο.
Με χτυπούνε χίλιες μπόρες κι όμως πού να κρατηθώ,
σκαλοπάτι σκαλοπάτι διαρκώς κατρακυλώ,
μέσα στο γκρεμό με σπρώχνει η καρδιά που αγαπώ,
η καρδιά που αγαπώ.