Το μεγαλείο της ψυχής
εις την ζωή σπουδάζω,
Όμηρο, Νίτσε, Μπέρξονα
κάθομαι και διαβάζω.
Κόλαση και παράδεισος
που λένε οι παπάδες
σάικα θα `ναι η κόλαση
για τους καλαμαράδες.
Ωθώ αλήθειες με ψευτιές
πονώ γελώ και κλαίω
κι απάνω στα θολά νερά
πάντα θα βουλοπλέω.
Καρδιά πρωτοπερήφανη
ελπίδες πια μην έχεις
κι ακλούθα του σερσέμη μου
επά κι εκεί να τρέχεις.
Όσο φυσάς το κάρβουνο
ανάβει και δε σβήνει
και της γυναίκας η πληγή
ώστε να ζεις δεν κλείνει.
Της χήρας το προσκέφαλο
μυρίζει σαν κυδώνι
κι αν δεν το μυριστείς εσύ
ο νους σου δε μερώνει.
This lyrics has been read 350 times.