Λουκιανός Κηλαηδόνης - Ένας χαρούμενος αλήτης Lyrics
Κι αν είμαι φτωχός μου μένει ευτυχώς
καρδιά από νέτο χρυσάφι
κι’ αν κάτι συμβεί κι αυτό θα διαβεί
ποτέ μου δε μένω στο ράφι
τη φτώχεια γλεντώ με λα φα σολ ντο
διαρκώς τραγουδώ σαν κανάρι
τα κορίτσια κοιτώ και τα πλούτη πετώ
γιατί έχω τη φτώχεια καμάρι
Στους δρόμους γυρνώ γελάω ή πονώ
με ήλιο με μπόρα με νέφη
δεν έχω ψωμί σφυρίζω γραμμή
ποτέ δε μου λείπει το κέφι
Στα κλαδιά τη φωλιά μου σαν να `μαι πουλί
κι’ αν δεν έχει ασανσέρ δε με νοιάζει πολύ
στους δρόμους γυρνώ με τον ουρανό
παρέα μου τον γαλανό
Αλήτης κι εγώ διαρκώς νοσταλγώ
μα γέλιο τον κάνω τον πόνο
κι’ αν κάποια φορά μου λείψ’ η χαρά
τ’ αστέρια το ξέρουνε μόνο
μου στέκει αδελφός του ήλιου το φως
που κάθε μου ελπίδ’ ασημώνει
κι’ έχω στη σιγαλιά συντροφιά τα πουλιά
τη πηγή τα λουλούδια το χιόνι