Ο χρόνος περιμένει κι αγαπάει
όταν μέσ’ στα χέρια μου, την άμμο, αργά κυλάει,
αφήνω το κορμί ανοιχτό κι επάνω σ’ ένα μικρό ουρανό,
ένα μεγάλο ανοίγω και το μυαλό μου κλείνω.
Ό,τι κι αν συμβεί, ό,τι και να `ρθεί,
το πρώτο βήμα είναι φόβος, το δεύτερο αρχή,
το πρώτο βήμα είναι φόβος, το δεύτερο αρχή.
Ακόμα δεν το πέτυχα, ακόμα,
εκεί που φτάνει η σκέψη μου, να φτάσει και το σώμα,
το κύμα αρχίζει δυνατό και μένει για πάντα στον αφρό,
στο φως τα μάτια ψάχνουν και στο σκοτάδι λάμπουν.
Ό,τι κι αν συμβεί, ό,τι και να `ρθεί,
το πρώτο βήμα είναι φόβος, το δεύτερο αρχή,
το πρώτο βήμα είναι φόβος, το δεύτερο αρχή.
Ο χρόνος περιμένει κι αγαπάει
όταν μέσ’ στα χέρια μου, την άμμο, αργά κυλάει,
το πρώτο βήμα είναι φόβος, το δεύτερο αρχή.