Αν μιλούσαν οι τοίχοι, οι κουρτίνες, το τζάμι,
ο γκρινιάρης ο σύρτης, αν μιλούσε η σιωπή.
Αν μιλούσε το δάκρυ που στα μάτια φωλιάζει
η παράνομη αγάπη θα `χε γίνει γνωστή.
Θα `χαν τα δάχτυλα υψωθεί, κατηγορώ θα `χανε πει
θα `χαμε λιώσει από ντροπή, καρδιά μου.
Θα `χανε τα δάκρυα σωθεί, το σ’ αγαπώ θα `χε σβηστεί
θα `χαμε ίσως μισηθεί, καρδιά μου.
Αν μιλούσε το ψέμα, ο σπασμένος καθρέφτης
το θλιμμένο γεράνι, αν μιλούσε η βροχή.
Αν μιλούσε το θάρρος που τώρα έχει πεθάνει
η κρυμμένη αλήθεια θα `χε γεύση πικρή.
Θα `χαν τα δάχτυλα υψωθεί, κατηγορώ θα `χανε πει
θα `χαμε λιώσει από ντροπή, καρδιά μου.
Θα `χανε τα δάκρυα σωθεί, το σ’ αγαπώ θα `χε σβηστεί
θα `χαμε ίσως μισηθεί, καρδιά μου.