Ήρθες πάλι κοντά μου και κρύβεσαι
Στο ζεστό μου το χάδι ξημέρωμα
Κι είσαι σαν χελιδόνι που ορφάνεψε
Λίγο πριν απ’ το πρώτο του φτέρωμα
Με κοιτάς μ’ απορία κι ένα δάκρυ στο βλέμμα
Και μου λες ίσα κι όμοια και αλήθεια και ψέμα
Δακρυσμένη κουβέντα γυμνή έξω απ’ τα χείλη
Κι αν σε πάω ταξίδι χαράς στου κόσμου το φως
Την αγάπη μου αν δέσω πορφυρό στο λαιμό σου μαντήλι
Ο κρυφός σου ο πόνος μένει πάλι, πάλι κρυφός
Ήρθες πάλι κοντά μου και ημέρεψες
Στ’ απαλό της καρδιάς μου νανούρισμα
Κι είσαι σαν αητός που πληγώθηκε
Λίγο πριν απ’ το πρώτο του φτερούγισμα
Με κοιτάς δακρυσμένος απ’ της πίκρας το βάθος
Και μου λες ίσα κι όμοια το σωστό και το λάθος
Δακρυσμένη κουβέντα γυμνή έξω απ’ τα χείλη
Κι αν σε πάω ταξίδι χαράς στου κόσμου το φως
Την αγάπη μου αν δέσω πορφυρό στο λαιμό σου μαντήλι
Ο κρυφός σου ο πόνος μένει πάλι, πάλι κρυφός