Κύκλος στη θάλασσα,
κάθε πέτρα που πετώ,
άδειο το βλέμμα μου
και το πέλαγο κοιτώ.
Τα καλοκαίρια μας
τώρα δεν υπάρχουν πια
κείνα τα βράδια μας
βρίσκονται πολύ μακριά.
Έλα μια στιγμή και βγες απ το γιαλό
δώσε μου ζωή για να χαμογελώ,
η ανάσα μου ζητάει την ανάσα σου να βρει
τ΄ακροχείλι μου διψάει, απ ΄τα χείλια σου να πιει
για μια φορά.
Τώρα μου φαίνεται,
όπως τότε με κοιτάς
κι απ’ τα μάτια σου
ένα δάκρυ σου κοιλά.
Φέγγανε μέσα σου
όλα τ΄αστρα του ουρανού
όπως σ΄αγκαλιαζα
μέσα μου για να περνούν.
Έλα μια στιγμή και βγες απ το γιαλό
δώσε μου ζωή για να χαμογελώ,
η ανάσα μου ζητάει την ανάσα σου να βρει
τ΄ακροχείλι μου διψάει, απ ΄τα χείλια σου να πιει
για μια φορά.