Πήρες το δρόμο σιωπηλή
κι εγώ την πίκρα μου σε δόσεις,
με την κλεμμένη μου ζωή
να σου κρατάει σημειώσεις.
Από το σώμα την καρδιά μου παίρνεις
κι όμως δε σε νοιάζει.
Η νύχτα αυτή είναι μαχαιριά
που έχει χυθεί και με σπαράζει.
Άσε με να ζήσω,
δυο λεπτά πιο πίσω
ήσουνα η αγάπη μου εσύ.
Άσε με να ζήσω,
γύρνα πάλι πίσω.
Τι τη θέλω πια τέτοια ζωή;
Έφυγες, ήρθε η σιωπή
μ’ ένα αντίο σου γραμμένο,
κι έχω κρατήσει μια ψυχή
μ’ ένα ποτήρι ραγισμένο.
Από τις φλέβες μου νερό
πάει να τρέξει όπου να ’ναι.
Έγινα ένα παιδί μικρό
και τη σκιά μου τη φοβάμαι.
Άσε με να ζήσω,
δυο λεπτά πιο πίσω
ήσουνα η αγάπη μου εσύ.
Άσε με να ζήσω,
γύρνα πάλι πίσω.
Τι τη θέλω πια τέτοια ζωή;