Βρίσκομαι με τους φίλους μου
τα πίνω και γελάω
με μια ψευδαίσθηση ίσως, ίσως να σε ξεχάσω
μιλώ στον κόσμο άνετα και δείχνω αδιαφορία
μα εγώ το ξέρω μόνος μου, δε θέλω μαρτυρία.
Αδιάφορος το παίζω και γυρνώ
αδιάφορος θέλω να δείχνω
αδιάφορος πω δε σε αγαπώ
αδιάφορος γιατί θα τρελαθώ.
Στον δρόμο μόνος περπατώ
μιλώ στον εαυτό μου
κατάλαβα το φταίξιμο πως ήτανε δικό μου
η μόνη σκέψη μου είσαι εσύ, η μόνη αγωνία
και αν δείχνω πως περνώ καλά, ζω μεσ’ την ειρωνεία.