Κοιτάζω το ταβάνι,
ο ύπνος δεν με πιάνει.
Δεν έχει τίποτα να πεί
αυτή η χρόνια σιώπη.
Εγώ που ζούσα τη ζωή
και της στεκόμουν βράχος
τώρα κλαδί σπασμένο
είμαι στη γη πεσμένο
και άνθρωπος μονάχος.
Καρδιά μου ανισόρροπη
ήσουν κι ετοιμόρροπη,
έπεσες στον ωκεανό
κι έγινες πέτρα στο βυθό.
Εγώ που ζούσα τη ζωή
και της στεκόμουν βράχος
τώρα έχω γίνει πέτρα,
καρδιά μου κάτσε μέτρα
που έκανες το λάθος.