De drinkbak van de koe was blauw
De avondzon kleurde de lucht scharlaken
Ik dacht aan hoe ik laatst stond tegenover jou
En hoe we geen van beiden woorden spraken
De oorlog in het oosten woedde voort
Terwijl de eeuwen stonden in je ogen
Ik zag hoe ze verslonken tot het ene woord
Hoe alles was geleefd en weer vervlogen
refrain:
O, geef me het gebaar waarmee ik kan bewegen
En voor de liefde zonneklaar splinternieuwe wegen
En ook een nieuwe taal, want deze die is stom
En alles wat ik zeggen wil is buiten alle woorden om
Toen ontmoette ik iemand anders, en
Haar woord dat als een wapen was
Gewoon bedoeld om mij mee te bezeren
En ik die daar verankerd in m'n wezen was
Met handen leeg, niets om me te verweren
Haar woord deed mij dan ook geen pijn
De dwaling wel waaruit ie was geboren
Zo kan een mens toch niet in vrede zijn
Als hij zichzelf al zo ver is verloren
refrain
De afgrond was zo duister diep
De plek waar God mij zomaar werd ontnomen
En toen ik eind'lijk niet meer om het wonder riep
Toen voelde ik een weten door me stromen
Dit is plaats waar alles is
De diepte en de hoogte elkaar vonden
Dit is waar het geheim verborgen is
Waar iedereen een keer wordt heengezonden