refrain:
Ik hield van de man die jij had moeten zijn
Die was het die ik hoorde
Achter al je woorden
Die was het die ik voelde
Achter wat jij zoal bedoelde
Ik negeerde de vervorming die jij maakte van je wezen
En ik hield van de man die je had moeten wezen
Het is vreemd na al die tijd
Dat ik dit nu overwogen heb
Weet dat ik mezelf bedrogen heb
Maar ik heb niet eens veel spijt
Van de vele jonge jaren
Waarin ik zo was toegewijd
Aan de man die onbereikbaar was
En onvergelijkbaar was
Met degene die jij werd, nog geen schaduw van het wezen
Van de prachtige mens die je had moeten wezen
Een mens is altijd vrij
En altijd kan hij kiezen
Winnen of verliezen
Maar wat is winst, wat is verlies
Dat mag je zelf verzinnen
Toch vind ik het wel triest
Dat het zo gelopen is
Vrees dat er niet veel hoop meer is
Toch zag ik ooit de glans van het wonderbare wezen
Van de mens die je eigenlijk had moeten wezen