Αγιασμό με τα χείλη σου μου έδινες
και θρησκεία είχες γίνει στη ζωή μου,
οι στιγμές αυτές θα μείνουν αλησμόνητες
κι ας ματώνει η θύμηση σου την πληγή μου.
Αυτές τις ώρες που μου χάριζες αγάπη
κάνω θυσίες, σαν ζητιάνα τις ζητώ,
μα εσύ μου στέρησες αυτή την αγιοσύνη
και μες στην άβυσσο με άφησες να ζω.
Τη μορφή σου σαν εικόνα τη ζωγράφισα
και την έχω συντροφιά στην ερημιά μου,
την ευθύνη θα κρατήσω κι ας μην έφταιγα
που σε πήρε κάποια άλλη μακριά μου.
Αυτές τις ώρες που μου χάριζες αγάπη
κάνω θυσίες, σαν ζητιάνα τις ζητώ,
μα εσύ μου στέρησες αυτή την αγιοσύνη
και μες στην άβυσσο με άφησες να ζω.