Σε είδα και σκοτείνιασε η γη
στα χέρια κράταγες παιδί
το αίμα μου άδειασε και ’συ.
Τ’ όνειρο ξάφνου σταματά
και το μετά,
ποιος άνθρωπος αντέχει, το μετά.
Κάτι παιχνίδια που παίζει η μοίρα μας
κι’ αλλάζει τα χαρτιά
ένα στη θάλασσα ήταν το κύμα μας
μα στη στεριά, αλλού μας πέταξε
και τώρα να, δίπλα σου πέρασα
και ούτε ένα γεια.
Σε είδα και περίμενα να πεις
δυο λόγια, έστω της στιγμής
να σπάσει ο πάγος της σιωπής.
Μέσα μου έμαθες να ζεις,
με τη φωτιά
και μ’ άφησες μονάχη, στο μετά.