Πέρα από το άπειρο, πιο μακριά απ’ την τρέλα,
παλεύει η αγάπη μου για σένανε,
να σε αγγίξει έλα.
Για λίγο κοίταξέ με, να μου καούν τα μάτια,
τον ήλιο και τη θάλασσα να μη μπορώ να δω,
Τόσο πολύ σε θέλησα που έγινα κομμάτια
και τώρα πια τις μέρες μου στα σκοτεινά περνώ,
χωρίς εσένα χάνομαι, στου νου τα μονοπάτια,
χωρίς εσένα χάνομαι, πονώ.
Πες μου πως μ’ έχεις στην καρδιά, πως μ’ έχεις μες στο αίμα
και ας μου βάζεις στα μαλλιά, καρδούλα μου,
από αγκάθια στέμμα.