Μέσα στο χάρτη της ζωής,
σύνορα κάποιοι φτιάχνουν,
μα όπου βρεθείς κι όπου σταθείς
οι ίδιοι νόμοι υπάρχουν.
Τώρα μετανάστης βρίσκομαι,
χρόνια σε μια ξένη χώρα,
νύχτες και μέρες μοναξιάς,
με πνίγει στενοχώρια.
Κάθε ηλιοβασίλεμα,
η πίκρα γιγαντώνει
είναι μαχαίρι η ξενιτιά,
που την ψυχή πληγώνει.
Το τρένο που με φερε εδώ,
γύρισε πάλι πίσω,
μ’ άφησε μες στην ξένη γη
και προσπαθώ να ζήσω.
Άλλα μου έταξε η ζωή,
μα βγήκε πάλι ψεύτρα,
με πρόδωσε και έγινε
στα όνειρα μου κλέφτρα.