Door de straten van Parijs
Klinkt nog steeds diezelfde wijs
Van die oude muzikant
Je hoort hem al aan de overkant
Eens wat hij toch heel beroemd
Altijd werd zij naam genoemd
Nu is hij heel oud en grijs
Nog ouder dan de stad Parijs
refr.:
Door de straten, over pleinen
Klinkt dat zelfde lied
Die melodie zal nooit verdwijnen
Ook al ken je hem niet
Eenzaam zijn nu al zijn dagen
Niemand die hem nog kent
Hij speelt op zijn accordeon
En denk aan hoe het eens begon
Het leven is nu grauw en grijs
In de straten van Parijs
Zijn vrienden kijken op hem nee
En zien hem nu echt nooit meer
Hij speelt voor geld nog op de straat
Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat
Niemand die nog op hem wacht
Toch is het net of hij weer lacht
Hij was beroemd in heel het land
Die oude grijze muzikant