Απ’ όλες τις αλήθειες διαλέγω την δική σου,
αυτή που ζει ανόμημα, θαμμένη στη σιωπή
κι αφού τον κόσμο γνώρισες, αγάπη μου, κοιμήσου,
τα όνειρά σου άπλωσε στο κόκκινο χαλί.
Απ’ όλες τις συνήθειες διαλέγω τη δική σου,
με άρωμα ανέραστης, στεγνής νοικοκυράς
κι αφού τ’ αστέρια άγγιξες, αγάπη μου, κοιμήσου,
στο κόκκινο χαλί θα βρεις το αύριο που ζητάς.
Άσε μου μόνο μια γωνιά να γράψω μια συγγνώμη,
δεν έχω χρόνο να μετρώ τον χρόνο που τελειώνει.
Απ’ όλα τα παιχνίδια διαλέγω το δικό σου,
να σου χαρίσω ψέματα και λέξεις φωτεινές,
τις πιο αληθινές στιγμές τις ζεις στο όνειρό σου,
κρυμμένες κάτω απ’ το χαλί, χαμένες μέσ’ στο χθές.
Άσε μου μόνο μια γωνιά να γράψω μια συγγνώμη,
δεν έχω χρόνο να μετρώ τον χρόνο που τελειώνει.
Τον χρόνο που τελειώνει.