Δεν έκανα παρέα αυτούς που πρέπει
Κι αγάπησα ανθρώπους
που δε γνώριζε κανείς
Στην ίδια γειτονιά τριάντα χρόνια
Στο κέντρο μιας Αθήνας τραγικής
Και μαγικής
Οι φίλοι σου γελάν με το ρυθμό σου
Σου λεν πως είν’ αργός,
πολύ αργός
Πως έτσι σπαταλάς τον καιρό σου
Μα πάντα έτσι ήσουν
Ευτυχώς
Δυστυχώς
Εγώ κι εσύ, εγώ κι εσύ
Θα ‘μαστε πάντα οι καλύτεροι εχθροί
Εγώ θα ‘μαι του μύθου η χελώνα
Κι εσύ μωρό μου θα ‘σαι ο λαγός
Ο λαγός
Τρέχα εσύ κι εγώ σε καμαρώνω
Κι όταν φτάσεις στο τέρμα
θα ‘μια εκεί
Να πίνω τα ρυζάκια μου στον ήλιο
Κράτα ψηλά, μπορεί και να ‘μαι και ταπί
ταπί
Εγώ κι εσύ, εγώ κι εσύ
Θα ‘μαστε πάντα οι καλύτεροι εχθροί
Εγώ κι εσύ
Εγώ θα ‘μια του μύθου η χελώνα
Κι εσύ μωρό μου θα ‘σαι ο λαγός
Ο λαγός
Εγώ κι εσύ, εγώ κι εσύ
Θα ‘μαστε πάντα οι καλύτεροι εχθροί
Εγώ κι εσύ