Ο κόσμος ξυπνάει,
ο κόσμος φοβάται.
Και `γω έχω ψυχή
που ποτέ δε κοιμάται.
Να `ρθεις σε καλεί,
να `ρθεις σου ζητάει.
Σου στρώνει χαλί
και κάποιος γελάει.
Κι ανοίγει ο ουρανός
στις ακοίμητες ψυχές
και στην πόρτα περιμένει.
Ανοίγει ο ουρανός
στις ακούραστες φωνές
και σε κείνον που επιμένει,
σ’ όποιον μόνος υπομένει.
Φωτιά και καπνός,
κλοπή και απάτη.
Και χάσκει ο λαός,
του βγαίνει το μάτι.
Ο κόσμος γυμνός,
μια πορνογραφία.
Το χθες και το πως
σαν πλαστογραφία.
Κι ανοίγει ο ουρανός
στις ακοίμητες ψυχές
και στην πόρτα περιμένει.
Ανοίγει ο ουρανός
στις ακούραστες φωνές
και σε κείνον που επιμένει,
σ’ όποιον μόνος υπομένει.
Ο κόσμος ξυπνά,
ο κόσμος φοβάται,
ο κόσμος γυμνός,
ο κόσμος κοιμάται.
Φωτιά και καπνός,
κλοπή και απάτη.
Και χάσκει ο λαός,
του βγαίνει το μάτι.
Κι ανοίγει ο ουρανός
στις ακοίμητες ψυχές
και στην πόρτα περιμένει.
Ανοίγει ο ουρανός
στις ακούραστες φωνές
και σε κείνον που επιμένει,
σ’ όποιον μόνος υπομένει.
Ο κόσμος ξυπνά,
ο κόσμος φοβάται,
ο κόσμος γυμνός,
ο κόσμος κοιμάται...