Μικρά τα χέρια μου,
μεγάλα της γης τα κουπιά,
μια σκάλα πέτα μου
να`ρθω ουρανέ πιο κοντά.
Το φως ανήλικο
κι εγώ καλοπιάνω σκιές
και συνομήλικο
φθινόπωρο δίχως βροχές.
Όλα τα χρόνια μου
σκορπίσανε σαν το φτερό
κι ούτε ένα απ`τα πιόνια μου
δεν ήταν ποτέ τυχερό.
Μικρά τα μάτια μου
φαντάσματα η πόλη γεννά,
τα σκαλοπάτια μου
ποιο βήμα σκληρό κυβερνά.
Το ρεύμα αντίθετο,
στη μέση του δρόμου κι εγώ,
χωρίς επίθετο,
χωρίς ένα αστέρι οδηγό.
This lyrics has been read 297 times.