Κώστας Μπραβάκης - Μια μπαλάντα για τη χαμένη άνοιξη Lyrics

Θυμάσαι τότε που νωρίς
κλεινόμασταν στο σπίτι
προτού ακόμα τη ζωή μας
φυλακίσει το γυαλί
μες στων ματιών σου το βυθό
γλιστρούσα σαν το δύτη
προτού με μιας να μας χωρίσουν
χίλιοι δέκα στεναγμοί

θυμάσαι που τον είχαμε
μη στάξει και μη βρέξει
προτού τα λόγια του παλιώσουν
σαν μπαγιάτικο ψωμί
μα όταν σφίξαν τα λουριά
έφυγε πριν να φέξει
προτού τον πάρουνε τα βόλια
και λερώσει τη στολή

αρχίσανε τα δύσκολα
μην το γελάς Μαρία
κι αυτός ο βουτυρομπεμπές
μας κάνει θεωρία

τώρα μονάχος τριγυρνώ
σκυφτός στους άδειους δρόμους
ψάχνω την άκρη απ’ το νήμα
απ’ τη μπόρα να σωθώ
κι αυτός το βάρος πέταξε
απ’ τους δικούς του ώμους
κι απ’ το γυαλί χωρίς αισχύνη
παριστάνει το σοφό