Τα παιδιά παίζουνε κι εμένα
ο πατέρας με πάει να δω
την καινούργια χρυσή γαλέρα
που `ρθε στο, που `ρθε στο γιαλό,
γύρω γύρω, τριγύρω όλοι
και στη μέση για πάντα εσύ,
ώσπου ο ήλιος πάν’ απ’ την πόλη
χάνονταν, χανόσουν κι εσύ.
Κι η καρδιά, κι η καρδιά μου τρελό πουλί
που ξεκίνησε να σε βρει,
χαραμάδα στην πόρτα σου ανοιχτή
καρτερεί να μπορέσει να μπει.
Τα παιδιά παίζουνε κι εμένα
ο πατέρας με πάει μακριά,
μα όλοι οι δρόμοι οδηγούν σ’ εσένα
και η πόλη με κυνηγά.
Κι η καρδιά, κι η καρδιά μου τρελό πουλί
που ξεκίνησε να σε βρει,
τράβηξε, τράβηξε στην Ανατολή
και η Δύση την πυρπολεί.
Κι ένα καράβι πάντα θα καρτερώ
να ξεφορτώσει λάφυρο ακριβό,
είναι τα παραμύθια που στη ζωή είναι πολλά,
κι έτσι χάνετ’ η θλίψη μα κι η χαρά.
Κι η καρδιά, κι η καρδιά μου τρελό πουλί
που ξεκίνησε να σε βρει,
τράβηξε, τράβηξε στην Ανατολή
και η Δύση την πυρπολεί.