Κάνω κουράγιο και ξεσπάω στο πιοτό
κάθε φορά που σε θυμάμαι αγαπημένη.
Γιατί το βλέπω πως δεν είναι πια σωστό
να σ’ ενοχλώ για μιαν αγάπη πεθαμένη.
Μα συγνώμη μάτια μου, συγνώμη
αν στο πάθος μου παρασυρθώ.
Κι αν καμιά φορά σου πω να ‘ρθεις ακόμη
δεν θα φταίω εγώ μα το πιοτό.
Πίνω, στενάζω και καπνίζω μοναχός
έτσι όπως κάποτε μεθούσαμε οι δυο μας.
Κι ήταν ο έρωτας ακόμα πιο καυτός
τώρα όμως πίνω να ξεχνώ το χωρισμό μας.
Μα συγνώμη μάτια μου, συγνώμη
αν στο πάθος μου παρασυρθώ.
Κι αν καμιά φορά σου πω να ‘ρθεις ακόμη
δεν θα φταίω εγώ μα το πιοτό.