Μες στη μοναξιά μου σε θυμάμαι
κι όσο σε θυμάμαι τόσο σε ζητώ.
Έφυγες κι έγινε η ζωή μου
μαύρο πικραμένο δειλινό.
Μες στη μοναξιά μου σε θυμάμαι
κι όσο σε θυμάμαι τόσο σε ζητώ.
Έφυγες, έφυγες, έφυγες
πικράθηκα.
Χάθηκες, χάθηκες, χάθηκες
και χάθηκα.
Μες στη μοναξιά μου κι η καρδιά μου
κι απ’ τα όνειρα μας πάλι μου μιλάς.
Όνειρα που έγιναν κομμάτια
θρύψαλα ριγμένα στη γωνιά.
Μες στη μοναξιά μου κι η καρδιά μου
κι απ’ τα όνειρα μας πάλι μου μιλάς.
Έφυγες, έφυγες, έφυγες
πικράθηκα.
Χάθηκες, χάθηκες, χάθηκες
και χάθηκα.