Καμιά αγάπη δε με έσωσε
Φεύγεις εσύ και πάλι μόνος
Λίγο τα τραύματα διέσωσε
Κι έπειτα πάλι ο ίδιος πόνος
Καμιά αγάπη δε με ζέστανε
Τόσο βαθιά όσο η δικιά σου
Όσα γεννούσε τόσα πέθαινε
Κι όλο αρρώσταινα κοντά σου
Κι αναρωτιέμαι αν σε πλήγωσα εγώ
Ή αν η αγάπη σου με πλήγωνε
Όταν έλεγε τις νύχτες σ’ αγαπώ
Αναρωτιέμαι αν πονάς όσο κι εγώ
Ή ήσουν φως που μόνο έσβηνε
Και έπεφτε τις νύχτες στο κενό
Αναρωτιέμαι ποιος μιλά για χωρισμό
Αναρωτιέμαι ποιος μιλά για χωρισμό
Καμιά αγάπη δε διαλύθηκε
Όσο η δικιά μου το πρωί
Εγώ θα νιώθω πως κοιμήθηκε
Και θα ξυπνήσει απ’ την αρχή