Ο πρώτος ένοχος, ο πρώτος δολοφόνος
μέσα στην έρημο τώρα γυρίζει μόνος
ρωτάει τον άνεμο, ρωτάει τον αέρα
γιατί σκοτείνιασε, τι απέγινε η μέρα;
Νανούρισε τον ξένο που κλαίει και σπαράζει
το δέρμα σου φοράει, το αίμα σου θηλάζει
πονάς κι αυτός γελάει, κοιμάσαι δεν νυστάζει
στο στήθος σου η καρδιά του χτυπάει
και σε δικάζει.
Ο Κάιν
Είναι ο Κάιν
Μη φοβηθείς όταν τον δεις
πες του απλά ήταν ένα όνειρο.
Και της ψυχής σου οι όσες γοργόνες σ’ οδηγούνε
με τα σκοινιά τις νύχτες κοτρόνες ρυμουλκούνε
να θάψουν το τραγούδι που θα σου μουρμουρίσει
όταν τρελός, λυμμένος
θα σου ξαναμιλήσει.
Ο Κάιν
Ο Κάιν
Μη φοβηθείς όταν τον δεις
πες του απλά ήταν ένα όνειρο.