Ίδια της αγάπης, ίδια
βάσανα και οι καημοί
οι ντροπές και τα παιχνίδια
πότε ναι και πότε μη.
Σ’ όλα της αγάπης χείλια
λόγια, ψίθυροι, φιλιά
και θαλασσινά κοχύλια
κι ανθισμένη μυγδαλιά.
Κι όταν φεύγει θεέ μου πόσο μας αλλάζει ο πόνος της,
να πεθαίνεις κι άλλο τόσο να μην είσαι ο μόνος της.
Να πεθαίνεις κι άλλο τόσο να μην είσαι ο μόνος της
κι όταν φεύγει θεέ μου πόσο μας αλλάζει ο πόνος της.
Ίδια της αγάπης, ίδια
τα λευκά και τα λινά
και τα μακρινά ταξίδια
κι οι λυγμοί στα σκοτεινά.
Μύρια της αγάπης μύρια
πέλαγα και οι στεριές,
οι χαράδρες, τα γεφύρια
οι μεγάλες ξαστεριές.
Κι όταν φεύγει θεέ μου πόσο μας αλλάζει ο πόνος της,
να πεθαίνεις κι άλλο τόσο να μην είσαι ο μόνος της.
Να πεθαίνεις κι άλλο τόσο να μην είσαι ο μόνος της
κι όταν φεύγει θεέ μου πόσο μας αλλάζει ο πόνος της.
Όλες της αγάπης όλες
οι γιορτές και οι χοροί
οι καθημερινές κι οι σχόλες
το αληθώς και το μπορεί.
Όλες της αγάπης όλες
οι γιορτές και οι χοροί,
μια της αγάπης μία
της αυλής η λεμονιά
του κορμιού σου τρικυμία
και του κόσμου λησμονιά.