Πάσχα στο ψυχιατρείο
Μου λες "Η Κέρκυρα αλλάζει.
Η αδερφή σου σε παντρεύτηκε,
μα ο ανιψιός σου δε σου μοιάζει"
Κι αν σου φαίνεται αστεία
μια χειραψία με το κάγκελο,
είναι η Άνοιξη που ανθίζει στο κεφάλι,
δεν είναι επίπλαστη η χαρά που με διαβάλλει
Κι αν περπατάω με τα χέρια μου στην πλάτη
και αποκοιμιέμαι πριν ξαπλώσω στο κρεβάτι,
εδώ περνάει η λιτανεία του ενός,
εδώ δεν είναι φολκλόρ ο επιτάφιος,
όλα τα ψέματα εδώ μένουν εκτός,
εδώ δεν ανασταίνεται ο Χριστός
Πάσχα στο ψυχιατρείο
Μου λες "Το σπίτι σου αδειάζει.
Ο πατέρας σου το γύρισε
και η μάνα σου... γεράζει"
Κι αν με ρώτησες ποια ενοχή
θα έχει ισχύ για μένα φέτος,
ερωτεύτηκα τη φίλη του φίλου μου
και δυστυχώς με ερωτεύτηκε κι αυτή...
Κι αν η χαρά μου εξαρτάται από κάτι
που δε με νοιάζει αν είναι αλήθεια ή αυταπάτη,
και αν για κάποιους με σφραγίδα είμαι τρελός,
ως τώρα ήμουν αρκετά πιο τυχερός,
αλλά ο πόνος της ψυχής μού είναι γνωστός,
γιατί τον ζω ανελλιπώς από μικρός