Ο Νίκος ήρθε με το τρένο
μαζί μ’ εκείνο το παιδί,
που η μάνα του είχε πει μια μέρα στη δικιά μου
πως θα μου καταστρέψει τη ζωή
Ο Νίκος έφυγε τη νύχτα,
ποτέ δεν είδε τη βροχή,
ποτέ δεν άκουσε τη Μάρθα να φωνάζει
όπως εκείνο το παράξενο πρωί
Τα δάκρυά μας ντρέπονται να βγούνε
όταν η στιγμή το απαιτεί,
μα όταν μια νύχτα η ανάμνηση μας πνίγει,
τα μάτια γίνονται ποτάμια και βροχή
Τα τρένα σήμερα πατάνε παιδιά και ζώα και φυτά,
τρέχουν σαν διάβολοι κι ό,τι βρεθεί μπροστά τους
φεύγει νωρίς και όταν όλα μοιάζουν να είναι θετικά
This lyrics has been read 324 times.