Verse 1:
Hey! Hey!
Peşimde birisi var lan harbi gaddar
Rafta yarıda kalmış tüm kitaplar, elbet hortlar
Her bi yanda dört tarafta malesef kafamdalar
İhtişamlı dünyalarda türlü türlü tuzaklar
Yerime gel desemde söyle kandım hepsine
Her ne söylediysen inancam tamda tersine
Gözlerinde gördüm gözlerinde bir sürümceme
Kepazelikler izlenir yüzyıllardır ailece
Derli toplu kuşku her bi dakka korku
Saramogoysa gözlüklerini sildi durdu
Başlar akşam olmadan kafamda sabit uğultu
Sonra kan ve testereyle kederlendi tortu
Unuttum öldüklerini çoktan kafamda kurdum
Katmerlendi ruhumuzda boşluklardan avuntum
Sade bir soruydu sorduğum, bu son muydu
Ayakkabımda bağcıklardır belki son umudum
Nakarat:
Kaç kaç kaç kaç! Şu resim kimin işi?
Kafada kaç kişi? Kafada dikiş izi
Kaç kaç kaç kaç! Göz göre göre yalan
Defol git diyolar. Defol git diyolar
Kaç kaç kaç kaç! Uzaktan bi zil sesi
Belirsiz hevesine yeter mi nefesin?
Kaç kaç kaç kaç! Bu surat benim değil
Bu laflar benim değil, bu hayat benim değil
Verse 2:
Saymadım kaç aydır kaçıyorum be kaç zamandır
Bana bişey söyle beni bu histen uzaklaştır
Terminaller, evler geride kaldı beni uyandır
Şimdi nereye gitmek istesem baya uzaktır
Küflü tabaklardan, eski püskü yorganlardan
Kirli sakallardan, bitli pireli kazaklardan
Afişlerden, ilanlardan, küllü bardaklardan
Ben bunaldım artık kaçmaktan, yorulmaktan
Yerime birisi gelse benim için nefesler alsa
Sanki nolur tüm şehirde saatler de dursa
Bir anda robot resimler duvarlardan uçsa
Akrepler gezen kafam feraklıkla dolsa
Sanmam olmaz artık bu çünkü kapkaranlık
Ne yapmışım da kaçıyorum ben unuttum artık
Tüm bu şehre söyle kim robot resimler astı
Ayakkabımda bağcıklarla beni kim astı
Nakarat:
Kaç kaç kaç kaç! Şu resim kimin işi?
Kafada kaç kişi? Kafada dikiş izi
Kaç kaç kaç kaç! Göz göre göre yalan
Defol git diyolar. Defol git diyolar
Kaç kaç kaç kaç! Uzaktan bi zil sesi
Belirsiz hevesine yeter mi nefesin?
Kaç kaç kaç kaç! Bu surat benim değil
Bu laflar benim değil, bu hayat benim değil