Ήταν το βλέμμα σου παράπονα γεμάτο
και το μπουκάλι αδειανό παναθεμάτο
από τα χείλη σου δεν έβγαλες μια λέξη
άφησες μόνο ένα δάκρυ σου να τρέξει
Άναβες το `να τσιγάρο πάνω στο άλλο
λες και ο καπνός τη μοναξιά κάνει σινιάλο
και πως ο πάγος είχε λιώσει στο ποτήρι
για μας ο έρωτας αυτός είχε τελειώσει και σε χάνω
Με ποιο δικαίωμα, με ποιο δικαίωμα,
με ποιο δικαίωμα μου φεύγεις και πονάω
Με ποιο δικαίωμα, με ποιο δικαίωμα,
χωρίς εσένα τι ζωή μου να περνάω
Με ποιο δικαίωμα, με ποιο δικαίωμα,
μου καταστρέφεις ότι έχω και δεν έχω
Με ποιο δικαίωμα, με ποιο δικαίωμα,
γύρισε πίσω έρωτα μου δεν αντέχω
Με ποιο δικαίωμα
Ήταν το βλέμμα σου παράπονα γεμάτο
ήπια την πίκρα των ματιών σου άσπρο πάτο
έφυγες και άφησες μονάχα τ’ άρωμα σου
κι όλο με βρίζω που δεν έτρεξα κοντά σου
Τώρα οι νύχτες μου δεν έχουνε φεγγάρι
πάλι κοιμάμαι στο δικό σου μαξιλάρι
και λέω θα ρθει δεν μπορεί να με ξεχάσει
έστω σαν όνειρο θα ρθει και θα περάσει μες τη νύχτα