Μια κουβέντα που δεν έπρεπε να πεις
ήταν, φίλε, η αυλαία της σιωπής
κι είχε πέσει το σκοτάδι σαν σκουριά.
Και όσα ζήσαμε, πάνε σκορπίσανε,
κεριά που σβήσανε απ’ το βοριά.
Δε γυρίζει η ζωή,
ούτε η πρώτη αναπνοή.
Όσα φέρνει η ώρα κι ο καιρός,
δεν τ’ αλλάζει ούτε κι ο Θεός.
Έτσι είναι της αγάπης ο τροχός,
ένας πάντα την πληρώνει, δυστυχώς
κι όλα γίνονται στο τέλος φανερά.
Και όσα είπαμε, τζάμπα τα είπαμε,
άλλο τα λόγια κι άλλο η καρδιά.