Ώρα μηδέν κι εσύ μονάχος τριγυρίζεις
πες μου τι βρίζεις σε ποιον ελπίζεις
στο ίδιο θέμα αγωνίζομαι κι εγώ
να πολεμήσω ό,τι με πνίγει
και μου λέει πώς να ζήσω.
Ώρα μηδέν στην θυμωμένη πολιτεία
απόψε δε μας σώζουνε τ’ αστεία.
Ό,τι πιστέψαμε το άρπαξε η μπόρα
όλα τελειώνουν ή αρχίζουν και τώρα.
Τώρα στα μάτια σου ορμάνε παρελάσεις
πώς να περάσεις, να ονομάσεις
όλα τα πράγματα που χρόνια κουβαλάς.
Πώς να προφτάσεις, τι να προφτάσεις
πού να βρεις μέτρα φιλικά να κουβεντιάσεις.
Τώρα στα μάτια σου γυρνάνε παραστάσεις
τα παιδικά σου χρόνια και οι φάσεις
και φορτωμένος με χιλιάδες διαδόσεις
τα όνειρά σου πώς να ξεπληρώσεις.
Γίνεται θόρυβος μα τίποτα δε μένει, είμαστε ξένοι.
Νύχτες πολύχρωμες κι εγώ να προσπαθώ
να πολεμήσω ό,τι με πνίγει
και μου λέει πώς να ζήσω.
Είναι ο θόρυβος που άλλαξε τον χρόνο
πιο πέρα απ’ την χαρά και απ’ τον πόνο.
Ό,τι πιστέψαμε το άρπαξε η μπόρα
όλα τελειώνουν ή αρχίζουν και τώρα.