Pencereyi kapattı, istanbul'a baktı
Yaşadığı bir şey vardı onları ayıran
Mavinin ve Morun bütün tonlarını gördüğünü sandı,
Sonra kendine böyle bir şeyin olmadığını ispatladı
ruhlarda hiç bir sızı yok tek bir soru var kalplerde; hiçkimseyi üzmeden nasıl hata yapıldı?
Bir hatanın izi aklında sonunda
ikisin de saran bir şey yüzyüze olunca...
Bir çizgi koydu yaşamına bir nokta yaşadıklarına
Bir ünlem aradı sonra..
Sonra, sonra günlerce unuttuğu bir insana...
hiç kimseyi üzmeden yaşanılan yaşanıldı yalnız kalmaktan değil yanlız olmaktan kork sen! Yalnız olmaktan kork sen...