Hırkanı sırtına al, ereğli soğuktur..
Geç güneşin karşında otur epey yoruldun..
Uzakta bir yerlerdeyim kıyıdan açıkta.
Ölüme doğru kürek çekiyorum benim de yolum bu…
Yüreğimin peşinde gidip takip ettim izini
Yol kedere çıktığında yumrukladım dişimi
Manzaramda yokluğunun çığlıkları dizili
Ben artık dipte cansız halde buldukları kişiyim..
Zamanla bulut olur, umut olur dedik
Kendime kıyacak kadar seviyorum seni.
Zamanla sonum oldun bu sonu bekledim
Ben ayaklarımı kapana kıstırdım ama pes etmedim.
Tenine değen rüzgarım ben elime değen küs kalır..
Sevinemeyen biriyim artık yediremeyen küstahım.
Bu kelimelerle yüreğim yerle bir olmakta yok tadım
Seni ne denli sevdiğimi sorma sakın boş kalır…
Nakarat;
Ben ayrılık rüzgarının savurduğu bir kumum
Karanlıkta kaldım gel söndü mutluluk mumum
Bu yaz da penceremde bekledim hep doktoru
Sebeplerinde boğuldum şu özlemin bu son yolum.
Hüzne sarılırım bu güz, gözlerin derin deniz
Terazi düz değil farazi kabuslar içindeyiz
Günbegün gönül gözüyle daha da kör bakar bu iz
Senden kalan enkaz da yaşıyorum görüntü sis.
Ellerinden olsa ölümüm ağlarım.
Çünkü mutluluk göz yaşlarıyla sağlanır
İntizar edemem hiç bir ihtiyacıma
Bana gereken ihtişamın değil ki sol yanın..
Geceme ay yıllara gün gibi gül
Uçamaz göğüs kafesimdeki küllü bülbül
Nefsimin kan doğuran sabahlarına doğ
Bugün katran ve zifir gibi ciğerlerime dökül.
İsteyipte yapamadığımı işte şimdi yapıyorum
Dilime düşenleri kalem ve kağıtla paylaşıyorum
Acı, keder, hasret arkadaşım olur..
Fazla vaktimiz kalmadı belki de bu son yolum