Μέσα στη νύχτα σαπιοκάραβο γεμίζει
στοίβα οι ψυχές που κουβαλά.
Ούτε μαντίλι, ούτε μάτι να δακρύζει
που ξεμακραίνει απ’ τη στεριά.
Σαν μυστικό μέσα σου κράτα κάθε κύμα
Αιγαίο μην φανερωθεί.
Κάθε κορμί πνιγμένου, ξεβρασμένο κρίμα
και κάθε ακτή σου θα πενθεί.
''Πρόσφυγας'’ λέξη σ’ όποια γλώσσα κι αν μιλήσεις
λυγμός του ουρανού με `'αχ''.
Είτε Ευαγγέλιο, είτε Κοράνι προσκυνήσεις
το ίδιο πονούν Χριστός κι Αλλάχ.
Κι εσείς κυράδες σα νεράϊδες με ρυτίδες
που έχετε πείρα στην στοργή,
το προσφυγάκι νανουρίστε το μ’ ελπίδα
μην ξαγρυπνήσει απ’ την οργή.