Όπου και να μ` άγγιζες πονούσα
κι άνοιγες στο σώμα μου εγκαύματα.
Μ` όλο μου το αίμα σ` αγαπούσα
και σαν άστρο πάντα σε κοιτούσα
μέσα απ` της ζωής μου τα χαλάσματα.
Πού πηγαίνεις, πού πηγαίνω
σ` εναν κόσμο άπονο.
Μόνο η θάλασσα δεν έχει
πίκρες και παράπονο.
Πού πηγαίνεις, πού πηγαίνω
δεν το συζητήσαμε.
Μεσ` τα όνειρά μας μόνο
δίπλα περπατήσαμε.
Σ` ένα σάπιο παίξαμε σανίδι
και στο τέλος όλα πια τα χάσαμε.
Λες και ήταν τυχερό παιχνίδι
σ` ένα δήθεν όμορφο ταξίδι
και γι` αυτό στο τίποτα εφτάσαμε.