Dilrüba şarkıları dinleyenin sen dediği,
Ömrü billah beklediğim vuslatının gelmediği,
O eşsiz güzelliğine hiçbir gözün değmediği,
Hayatın gürültüsünde sükûtunu dinlediğim.
Ve Dilrüba Fuzuli'nin kasidesi,
Ucu yanık bi parşömenle bir kalemin hikayesi,
Nefesimin vesilesi, hatalarımın bahanesi,
Annesi tüm şiirlerimin, hayatın ta kendisi.
Dilrüba'nın adı cennet mücadelem sırat ve
Ben çölündeyim hala bugün gökyüzünde turkuaz
Nazarında derya, muhtacım bi katre suya
Her şiirin başlangıcı ve noktası Dilrüba'ya.
Yağmur, yanıbaşında gölgenin, efkârım.
Resimlerde asık yüzüm, yorgun adım aşık.
Dile düşmeyen hissimdir o, sevgiliye hitabım.
Dilrüba günahsız yanım, Allah'a inancım.
Arada çık camına gün olur hasretim kapına dayanır
Huyunu bilmem ama bu kadar hasrete nasıl dayanılır
Gönüle dert mi reva adını dilinden kıskanan adama
Bi yüzün gülse yeter güller açar
Dilruba; yokluğunun sana verdiği isim,
Benim hayal meyal anımsadığım eskimiş bir resim.
Yapayalnız bir kenarda yanıp duran çera,
Belki,her musibet biraz daha törpülenen nefsim.
Dilruba; dilinden ab-ı hayat içtiğim,
Acziyetim,bekleyişim,yaşattıran hiçliği…
Belkilerle umutlanan bakışlarımı uzaklara kitleyen bu hissiyatım
Bir dünyalık heves değil.
Dilruba;bu derde deva,yitip giden şehre seda
İzlediğimiz gökyüzü ve özlediğim o ahde vefa
Boğazında düğümlenmiş esirgenen bir elveda
Kimine dert yazıldı,kimine hüzün,kimine hazan.Ve bana
Dilruba ki gülendam ve ben bu yolda biperva
Yürürken hasbelkader görünsen bir anda.
Yandıkça yanar içim,döndükçe sana
Yine de gülümserim,bu pervane darılamaz ki narına.