Hallo Helene, herinner jij je nog kom aan Helene,
herinner het je toch
Hoe wij destijds met zijn beiden uren liepen
Door de groengrasse weide oh hoe zalig was het toen
Ach ach Helene, hoe vreemd lijkt het me nou
Maar toen Helene toen brandde ik voor jou en ik weet
nog zo hoe ik dichtte
Hele stapels amourabele gedichten zo hard roerend en
zo groen
Jij dacht dat liefde slechts rozengeur en manenschijn
Altijd minnend samen zijn en anders niks was
Ik dacht dat liefde een zonder zorgen vlinderspel
Grote mensen kinderspel in een mix glas en anders niks
was
't Was altijd zondag en altijd stralend weer
En nooit een ondag, al goot de regen neer
Jij was mijn alles mijn ene, jij mijn stralende
charmante helene
Gracieus vanaf je kruin tot je tenen en alles wou ik
voor je doen
Maar toen Helene daar had je het gebrom jij nam de
benen
Ik weet niet meer waarom geen droeve dompe verhalen
Geen bizarre televisiejournalen zijn zo triest als ik
toen was
En nou Helene nou zie ik je dan weer hoe is 't Helene
En hoe is 't met meneer en heb je dochters of zonen
En een flat om lekker krap in te wonen en zit je nogal
goed bij kas
Wetend dat liefde geen rozengeur en manenschijn
Altijd minnend samen zijn zonder meer is
Speel ik bescheiden mijn kleine grote mensenspel
Wat helaas geen vlinderspel en te lieflijk zonder meer
is
Wel aan Helene het beste dan maar weer, tot ziens
Helene
En de groeten aan meneer en als je dagen verschralen
Vlucht dan nooit in televisiejournalen
Maar probeer het lied naar boven te halen van ons
eerste groene gras