Toplarız yansılarımızı, sulardan
Akşamlar kilitlerken suları, karanlığa
Akşamlar karanlığa kilitleyince suları
Susup kaldıysak bile inanmadık yalnızlığa
Umutsuzluk bile iyidir
Ardından sen gelirsin umut gelir
Ellerin sessizce, uzanır, bana
Ovada tomurcuklar patlarken birer, birer
Her dokunuşun beni değiştirir
Akşam pembeliğini yayar sulara
Ben seni hep umuda benzetirim
Ben seni benzetemem yalnızlığa